Ik vermoed dat mijn kind van negen in de prepuberteit zit. De schooldokter waarschuwde me er vorig jaar al voor. Mijn dochter was toen acht. De schoolarts vertelde me dat mijn kind wel eens heel vroeg in de puberteit zou kunnen belanden. Mijn dochter is namelijk vrij lang voor haar leeftijd. Volgens de schoolarts schijnt de natuur het zo geregeld te hebben dat langere kinderen eerder in de puberteit komen, zodat de groei eerder stopt. Nu is mijn dochter negen en is ze volgens mij al een beetje aan het puberen.
Maar waaraan merk je nu als ouder dat je kind in de prepuberteit zit? Je kunt misschien bepaalde lichamelijke veranderingen of ander gedrag opmerken bij je kind. Maar niet alle veranderingen in gedrag kun je wijten aan de prepuberteit. Een eventuele gedragsverandering bij je kind kan ook komen door een grote verandering in je leven, zoals een verhuizing of een verandering van school. De vroege puberteit kan je dus ook opvallen door lichamelijke veranderingen bij je kind, zoals borstontwikkeling. Bij meisjes is er sprake van een vroege puberteit bij acht tot 10 jaar en bij jongens bij negen tot 11 jaar.
Kinderen van deze leeftijd die in de prepuberteit zitten worden steeds mondiger, kunnen soms brutaal of opstandig of boos zijn, willen meer inspraak hebben of zelfs de baas spelen. De prepuberteit kan best een heftige periode zijn, zowel voor jou als ouder, maar ook voor je kind. De hele wereld van je kind staat eigenlijk een beetje op zijn kop. Hij/zij zweeft min of meer tussen kind zijn en tiener zijn in. Soms lijkt je kind heel oud en wijs, haast een tiener, maar soms is het een klein kind. Het lichaam van je kind verandert en je kind kan daar best onzeker over zijn. School is behoorlijk veeleisend, in de klas moet hard gewerkt worden, er moeten spreekbeurten gehouden worden, CITO testen afgelegd worden. Er wordt best wat van je kind verwacht. Daarnaast moet het thuis ook van alles.
Soms kan het botsen binnen het gezin. Jouw prepuber is echt niet het enige kind dat tegensputtert bij het helpen in het huishouden of die kwetsende woorden tegen zijn/haar moeder zegt. Ik vind de prepuberteit als moeder soms best lastig. Niet alleen vanwege de clashes die er soms zijn, waarbij ik mijn uiterste best moet doen om zoveel mogelijk de kalmte te bewaren, maar ook vanwege het feit dat mijn kleine meisje nu toch echt groot wordt. De (pre)puberteit gaat vanzelf over, maar het klein zijn helaas ook… Daarnaast, het gezegde is niet voor niets: kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen.
Heb jij ook een prepuber of puber in huis? Vind jij de (pre)puberteit ook best heftig? Hoe ga jij hiermee om als moeder? Praat erover mee bij de reacties.